top of page

Dinle/n

  • Yazarın fotoğrafı: ggkcen
    ggkcen
  • 7 Eyl 2020
  • 2 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 3 May

Sessizliğimde dinledim kendimi. Kelimeleri yormayı bırakalı epey oluyor çünkü. Eylemi sözden değerli bildim hep. İçinden gelmeyen daha kolay dökülür dilden, eylemde bulunmaksa -hep geçerli olmasa da daha çok gerçeklik sığdırır bünyesine.


Bir başkasının acısını anlamak, o kişiye verebileceğiniz en büyük hediyedir. Anlamazsanız, sevemezsiniz diyor bir yazar. Bir başkası ilk önce kendin olmazsan onları anlamanın mümkünlüğüne de inanmıyorum. Düşünsene sen kendini bile anlamaya kalkışmamışsın hiç. Bunu bir başkası için neden yapasın? Hem diyelim ki anlamayı denemek istedin, nasıl yapıldığını bilmediğin bir şeye kalkışmak o kişiye de büyük bir haksızlık sayılmaz mı? Ben o yüzden hep sordum. Her yeni gün, her an. Soru sormazsam cevap da alamazdım. Yapamayacaklarım, sınırlarım, standartlarım vardı benim de herkesin olduğu gibi. Ama yapabileceklerim hep daha fazlaydı, tutkulu olduklarım, beni ben yapanlar. Peşinden koşmak istiyorum tüm cevapsız kalışlarımın. Gerçekten ne istiyordum, nelere katlanamayıp, nelerle anın ritmini duyabiliyordum, kimdim sahi ben, kendini anlamak sonu olan bir yolculuk muydu peki?

~

Ruhum, devinirsin nasıl da yeğin, çevik,

Ve suda bayılan yüzücü gibi usta,

Yol açarsın kendine derin sonsuzlukta

~

  -Charles Baudelaire


Her kalbin evrenle oturup iki sohbet etmişliği vardır. Aralarında hatrı sayılır bir hukuk var demek de yanlış olmaz. Konuşmasalar da anlaşabilecekleri sağlam bir bağdan bahsediyorum. O yüzden bir şey istiyorsan önce kalbinle konuş, ilk ona danış ki evrenin desteği dileklerini kutsasın.

~

Karanlık ve berrak birlikteliği

Bir ruhun, kendine ayna olarak!

~

Çocuklar düşünce ‘bırakalım kendisi kalksın’ denir. Bu bile temelde bahsettiğim fikri benimsetmeyi amaçlar. Düşe kalka yolunu bulmayı, yolda olmayı, tek olduğunu kabullenmeni sağlar. Düştüğün yollar, aldığın yaralar buna bağlı olarak da ayağa kalkabilme süren hep farklıdır. Buna da tecrübe diyoruz işte. Her düşüş; bir öğreniş, bir farkındalık, her kalkış; gücünü yeniden hatırlamak, rotayı tekrar belirlemektir. Kendine olan yolculuğun hiç bitmesin. Bana kalırsa yeni şehirler, yeni ülkeler, yeni sokaklarda kaybolma hevesin de bitmesin. Dinle, dinlen, dene, bul... Ama hep eyleme dök her ne yapıyorsan ol lafta kalmasın.

 
 
 

Yorumlar


Yazı: Blog2_Post

Abonelik Formu

Gönderdiğiniz için teşekkür ederiz!

  • Facebook
  • Twitter
  • LinkedIn

©2020, yaziyorum yazimi sonbaharimi ve galiba ne yazacagimi biliyorum tarafından Wix.com ile kurulmuştur.

bottom of page