Fark Etmenin Boşluğu

Fakat ne derlerse desinler, biz kalbimizin ve kafamızın doğru bulduğu şeyleri etrafın ne dediğine bakmadan yapmalıyız.

Sabahattin Ali`nin Canım Aliye, Ruhum Filiz kitabında altını çizmiş olduğum bir cümleyle başlamak istedim yazıma. Neden mi? Çünkü cümle bana kendimi özgür hissettiriyor. Seçimlerimde, yaşadıklarımda hatta yaşamadıklarımda bu özgürlüğün imzası var. Kalbinden eminsen hayatında asla pişmanlığa yer olmaz, yani olmamalı. Yüreğin bir çocuk gibi yalnızca sevmeyi biliyorsa senden daha zengini yok şu dünyada. Çünkü "Sevgi neredeyse Tanrı oradadır." Hissetmeyi seçtiğin sürece sevgi biçim değiştirip seni mutlaka bulacaktır. Bazen bir kuş cıvıltısında bazense bir çocuk gülüşünde.

Şimdi gelelim boşlukla sevginin bağına. Her şeyin sonunda seni koca bir boşluk karşılar. Bu boşluk hep vardır da sen fark etmezsin. Farkındalığın yanı başına gelip iki çift laf ettiğinizde boşluğu gösterir sana. İşte o an gerçek bir andır. O anlarda gerçek hislerin alay eder gibi konuşur seninle. O anlarda gerçekten doğru kararlar alırsın ya da neyin önemli olduğunu kavrarsın. Ama illa o anı yaşamak mı gerekir bu farkındalık için? Maalesef evet, boşluklar farkındalık anlarını bekler o anlarda ortaya çıkmayı severler. Boşluk hissi bir yıldızsa, farkındalık gece demektir. Bu anlara hepimizin ruhunda büyük yaralar açmış olan Babam ve Oğlum filminde geçen bir replikle örnek vermek istiyorum.

Bana gittin diyorsun ya baba ben gitmedim. Gidemedim, kalamadım evim neresi bilemedim; çünkü aklımın bir tarafında bir köşesinde hep sen vardın. Bu olmamışlık bu küslük...

Filmin başka bir yerinde yineliyor bu replik.

Ben ne gidebildim ne kalabildim...

Hayatı boyunca babasıyla yaşadığı sorunların ona kendini koca bir boşlukta hissettirdiğini ölmek üzereyken anlıyor. Bu farkındalık en geç kalınmışı, en zor olanı, ölüm. İnsana gururun, ego savaşının, inadın ne gereksiz olduğunu bu boşluk hissi öğretiyor.

İşte o yüzden içinden geleni bu boşluğa düşmeden yap. Kalbinle, ruhunla hareket et. Sözcüklerini özenle seç ki kalp kırma. Çünkü kırmak kırılmaktır bir noktada. Sıyrıl o pişmanlık yaratan duygulardan, çok geç olmadan. Hep affet, hep sev daha çok sev. Kazanan sen ol, farkındalığın yarattığı boşluk hissi değil.